Herinnering aan Holland by Hendrik Marsman

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen
geknotte torens,
kerken en olmen,
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

—————————–

Translation by Iain Bamforth

Thinking of Holland
I see broad rivers
slowly chuntering
through endless lowlands,
rows of implausibly
airy poplars
standing like tall plumes
against the horizon;
and sunk in the unbounded
vastness of space
homesteads and boweries
dotted across the land,
copses, villages,
couchant towers,
churches and elm-trees,
bound in one great unity.
There the sky hangs low,
and steadily the sun
is smothered in a greyly
iridescent smirr,
and in every province
the voice of water
with its lapping disasters
is feared and hearkened.